The Day After

The riots are over (opposition called it off for today), and the streets are accessible again.
I am not too sure about the vocabulary here. All newspapers and blogs talk about large-scale riots. Yes, there were quite a few incidents. Stone-throwing, fighting, threatening and yelling. Some gun fire but that came from the army (as I understand it) while keeping the two parties apart. But I didn’t see any large scale riots, even though they ended up fighting right in front of my building all afternoon. It was more the soccer hoodlum type of thing. Lots of insults, yelling, stones that went this way and that way, some whacking with sticks, and then the army would intervene, shoot a bit and everybody would run like rats all over the place (see video yesterday).

Quite a few people reported that they couldn’t get anywhere, that they were threatened at barricades, and basically ended up walking home. I did not experience that either. I was on the road from 11 to 3:30, drove through West-Beirut (Mar Elias, Verdun, Corniche Mazraa (the part that was open), moved on the Dahiya (airport road’ the old and the new), drove inside Dahiya (Gobeireh, Haret Hreik), through the East (Sodeco, Sassine, Monot) and then back to West Beirut through Basta. The cross-over to Mar Elias was a bit difficult, but people were very helpful trying to get me around it.

But today is off. I see it is snowing in my hometown in Holland, so I am going up to the snow today. Have fun working while I go skiing.

This is the story in Dutch

Oppositie legt Beirut stil
Na wekenlange dreigementen van Hezbollah leider Nasrallah heeft de pro-Syrische oppositie dinsdag heel Beiroet stil gelegd. Om 6 uur ‘s-ochtends stijgen de eerste rookwolken op van brandende barricades en zijn alle hoofdwegen geblokkeerd. “het is vandaag 17 graden en .. rokerig”, meldt een weerman.
Ook in de rest van het land blokkeren barricades de wegen. Veel bedrijven en scholen namen gisteren al de beslissing om dicht te blijven. “U kunt wel naar uw werk gaan, maar wie zegt dat u ‘s-avonds weer thuis kan komen”, aldus Frangieh, een van de oppositieleiders. Men bleef uit voorzorg thuis, en winkels sloten hun deuren. Het vliegveld is open, maar veel reizigers kunnen de de luchthaven niet bereiken. Sommigen lopen het laatste stuk over snelweg; de koffer achter zich aanslepend.

Mohammad (16) komt aanrollen met een grote vrachtwagen band. Hij is al sinds 6 uur bezig met het stoken van vuurtjes. In zijn buurt, een moslimwijk bij het stadscentrum, zijn alle vuilnisbakken al omgekieperd en in brand gestoken. Nu zijn ze met autobanden bezig. Hij eist het vertrek van de regering van premier Siniora. “Tot nu toe hebben we netjes geprotesteerd, maar ze stappen niet op. Dan maar met geweld.”
In zuid-Beiroet, een sji’itische wijk, blokkeren brandende autos en banden de wegen. Rond het middaguur wordt het moeilijk christelijk Oost-Beiroet te bereiken. Tegen de avond zijn de soenitische stadswijken rond het stadscentrum zo goed als afgegrendeld. Hezbollah heeft haar mensen op strategische punten in de stad staan. Ondanks de brandende barricades is de sfeer nog tamelijk gemoedelijk. Via kleine sluipweggetjes proberen demonstranten je toch nog naar je eigen wijk te helpen. En voor een dame willen ze ook wel de vuilcontainer opzij duwen. Maar weinig Libanzen wagen het erop. Beiroet heeft wat weg van een autoloze zondag.

Op diverse plaatsen raken pro- en anti regerings demonstranten slaags en moet het leger tussenbeide komen. In Ras Beiroet, een soenitische wijk en dus pro-regering, is het de hele middag onrustig.
Marwan (22), een student, staat met een knuppel in zijn hand op een straathoek. Hij is voor de regering. “De vorige keer toen ze (red. Hezbollah) onze wijken binnen kwamen hebben we niks gedaan.” Een christelijk tv-station zond enkele maanden geleden een satire uit van de Hezbollah leider Nasrallah, en boze sji’itsche jongeren drongen vervolgens christelijke wijken binnen om autos in brand te steken. “Maar dat gebeurt niet nog een keer. In deze wijk worden geen banden verbrand.” In total raken 42 mensen gewond, maar tot grootscheepse gevechten komt het niet.

Het botert al een tijd niet tussen de de soenieten, pro-westerse moslims, en de sji’itische moslims, die gesteund worden door Syrie en Iran. De andere groeperingen, christen en druzen, sluiten zich merendeels aan bij het pro-westerse, anti-Syrische kamp van Saad Hariri, aan. Maar ook Hebzollah heeft een aantal christelijke bondgenoten.
Er is onenigheid om de binnenlandse politiek, maar de ruzie gaat voornamelijk om welke richting Libanon uitmoet. Wordt het een pro-westers land, met goede relaties met Amerika, zoals de huidige regering wil, of zoeken ze hun heil bij Iran en Syrie, zoals Hezbollah wil?
De zomeroorlog heeft de ruzie verscherpt. Hezbollah wordt ervan verweten dat zij de oorlog hebben uitgelokt, en dus schuldig zijn aan de algemene misere waarin men zich bevindt. Hezbollah verwijt de tegenpartij er juist van dat zij stiekum hoopten dat de Israeliers Hebzollah van de aardbodem zouden vegen. Ze collaboreren met de Amerikanen, vindt Nasrallah, en Amerika is in de Arabische wereld niet zo populair.
Sinds de oorlog heeft Hezbollah veel steun gewonnen onder de sji’ieten. Zij namen het tenslotte op tegen de Israeliers, en – in de ogen van veel Libanezen – wonnen ook nog. Maar ze zijn hegemonie over het zuiden kwijt aan de UNIFIL. In Beiroet is hun infrastructuur van kantoren, bunkers en huizen met de grond gelijk gemaakt. Ze eisen nu meer politieke macht, maar de regering geeft niet in.